Αρθροσκόπηση Ισχίου – Κάκωση Ισχίου
Το ισχίο είναι μία σφαιροειδής άρθρωση, αρκετά πολύπλοκη και μία από τις μεγαλύτερες στο ανθρώπινο σώμα. Αποτελείται από την κεφαλή του μηριαίου οστού και την κοτύλη. Ο επιχείλιος χόνδρος και συνολικά οι σύνδεσμοι της άρθρωσης, της παρέχουν την απαραίτητη σταθερότητα.
Αρθροσκόπηση Ισχίου – Κάκωση Ισχίου
Εκτός από οστά το ισχίο περιλαμβάνει πλήθος συνδέσμων, νευρών και μυών. Λόγω της μεγάλης κινητικότητας της άρθρωσης, οι μηχανικές φορτίσεις είναι έντονες και ποικίλλουν ανάλογα με την κίνηση, ενώ αποτελεί την κυριότερη σύνδεση ανάμεσα στα οστά των κάτω άκρων, τη λεκάνη και τον σκελετό του κορμού.
Βλάβες στο ισχίο: Συχνότητα – Προτιμήσεις φύλου / ηλικίας
Σε γενικές γραμμές οι γυναίκες υποφέρουν περισσότερο από φθορά στο ισχίο συγκριτικά με τους άντρες. Μάλιστα η παρουσία συγκεκριμένων γονιδίων παίζει ρόλο στην εμφάνιση της αρθρίτιδας στις μεσήλικες γυναίκες, ενώ είναι πιθανόν μετά από τραυματισμό να εμφανιστεί αρθρίτιδα και σε νέους/νέες. Οι ηλικιωμένοι επίσης συχνά αντιμετωπίζουν κατάγματα ή κακώσεις στο ισχίο μετά από πτώση στο έδαφος.
Σε όλες τις περιπτώσεις, η φθορά του ισχίου επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ατόμων και είναι μία από τις συχνότερες διαταραχές των αρθρώσεων, που συγκριτικά με το παρελθόν, στις μέρες μας αντιμετωπίζεται άμεσα με την αρθροσκόπηση ισχίου.
Αίτια εξωγενή – ενδογενή (γονιδιακά)
- Η οστεοαρθρίτιδα (πρωτογενής-δευτερογενής), η λοιμώδης αρθρίτιδα ή η μετατραυματική αρθρίτιδα
- Κακώση ισχίου που μπορεί να έχει προέλθει από πτώση του ατόμου ή από μεταστατικές βλάβες της περιοχής.
- Γενικής φύσεως τραυματισμοί ισχίου, όπως εξαρθρώσεις
- Αγγειακή ανεπάρκεια
- Συγγενείς παράγοντες: Παιδιά που γεννιούνται με δυσπλασία στο ισχίο (κυρίως προσβάλλει τις γυναίκες) ή άτομα που έχουν ασύμμετρη σκελετική δομή λόγω διαφορετικού μήκους στα δύο πόδια.
- Οικογενειακό ιστορικό στο εξάρθρημα ισχίου
- Κληρονομική «χαλαρότητα» στις αρθρώσεις του ισχίου
- Σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης
- Οστεοχονδρίτιδα της άνω μηριαίας επίφυσης
- Οστεονέκρωση της κεφαλής του μηριαίου
- Η αυτοάνοση νόσος της ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Πολλές από τις παραπάνω παθήσεις-τραυματισμοί πλέον διαγνώσκονται και αντιμετωπίζονται με την αρθροσκόπηση ισχίου.
Συμπτώματα κάκωσης ισχίου
- Πόνος
Η αρχή του πόνου μπορεί να είναι οξεία σε νέους και μέσης ηλικίας ενήλικες με έντονη καθημερινή κινητικότητα ή αθλητική δραστηριότητα με απαιτήσεις στην άρθρωση του ισχίου. Ο πόνος επιπλέον μπορεί να είναι βύθιος, μη σαφώς εντοπιζόμενος πόνος που δημιουργείται χωρίς απαραίτητα να υπάρχει ιστορικό τραυματισμού.
Σε γενικές γραμμές οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο πόνος εστιάζει μόνο κοντά στο ισχίο. Στην πραγματικότητα όμως ο πόνος τείνει να επικεντρώνεται στην περιοχή της βουβωνικής χώρας.
- Αδυναμία κινητικότητας από το ισχίο
- Κριγμός και αστάθεια που συνήθως οφείλεται σε ρήξη του επιχειλίου χόνδρου
- Μείωση της κάμψης, προσαγωγής και έσω στροφής
Διάγνωση: Από την απλή απεικόνιση μέχρι την αρθροσκόπηση ισχίου
Πριν ο ορθοπεδικός ξεκινήσει τη διαγνωστική πορεία, πάντα λαμβάνει ένα πλήρες ιστορικό υγείας του ασθενούς.
Ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία
Η πρώτη απαραίτητη εξέταση είναι η ακτινογραφία του ισχίου και της πυέλου. Επίσης είναι αναγκαία προσθιοπίσθια και σε βατραχοειδή θέση ακτινογραφία του ισχίου. Ο ορθοπεδικός λαμβάνει ήδη από τις απεικονίσεις αυτές σημαντικές πληροφορίες της παθολογίας του ισχίου. Είναι σε θέση να αξιολογήσει κακώσεις ισχίου, τη σφαιρικότητα της μηριαίας κεφαλής και τις αποστάσεις των οστών-συνδέσμων μεταξύ τους, την ύπαρξη οστεόφυτων κ.α.
Σε δύσκολες περιπτώσεις παθολογίας του ισχίου η μαγνητική τομογραφία αποτελεί βασική εξέταση για τη διάγνωση ρήξης επιχειλίου χόνδρου, ελεύθερων ενδαρθικών χόνδρινων σωμάτων ή την οστεονέκρωση της μηριαίας κεφαλής.
Αρθροσκόπηση
Η πραγματική τομή στην διάγνωση έρχεται με την αρθροσκόπηση ισχίου που αποτελεί ταυτόχρονη διάγνωση και αντιμετώπιση και συμβάλει καθοριστικά στην κατανόηση και την φυσιολογία της άρθρωσης όσο και στην παθολογία της. Υποψήφιοι για την αρθροσκόπηση ισχίου είναι δυνητικά όλοι οι ασθενείς που εκδηλώνουν πόνο στο ισχίο από διάφορα αίτια.
Τέλος, μία χρήσιμη διαγνωστική μέθοδος στην περίπτωση που η απεικόνιση αδυνατεί να είναι αποτελεσματική είναι η ενδαρθρική έγχυση τοπικού αναισθητικού, η οποία επιβεβαιώνει το ακριβές σημείο του πόνου.
Θεραπεία: Από τη συντηρητική μέχρι τη χειρουργική αποκατάσταση ισχίου
Φυσικοθεραπευτικό πρωτόκολλο
Αν η βλάβη για αρχή είναι αντιμετωπίσιμη συντηρητικά, ο ορθοπεδικός προτείνει στον ασθενή άμεση εντατική φυσικοθεραπεία (πλάνο που έτσι κι αλλιώς κάθε ασθενής ακολουθεί μετά από επέμβαση). Η συντηρητική αντιμετώπιση συνδυάζεται με την αποφόρτιση του ισχίου, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.
Σε περίπτωση που ο ασθενής βρίσκεται σε μετεγχειρητική πορεία, είναι απαραίτητες οι ασκήσεις ενδυνάμωσης για την επίτευξη του εύρους της κίνησης.
Αρθροσκόπηση ισχίου
Στις περισσότερες των περιπτώσεων επιλέγεται ελάχιστα επεμβατική τεχνική, η αρθροσκόπηση ισχίου. Ο ασθενής βρίσκεται σε ύπτια ή πλάγια θέση, σε ειδικό κρεβάτι έλξης, ώστε ο χειρουργός ορθοπεδικός να εισέλθει με ευκολία στο κεντρικό τμήμα της άρθρωσης.
Ο χειρουργός, ανάλογα με την κατάσταση που θα βρει στο εσωτερικό της άρθρωσης μπορεί να επιλέξει να αφαιρέσει ελεύθερα ενδαρθικά σώματα, να συρράψει την ρήξη του επιχειλίου χόνδρου με άγκυρα ή να αφαιρέσει οστεόφυτα κ.τ.λ.
Γιατί η αρθροσκόπηση ισχίου προτιμάται από τις άλλες συμβατικές τεχνικές;
- Ελαχιστοποιείται ο μετεγχειρητικός πόνος
- Η διατήρηση των μυών και των αγγείων, επιφέρει ελάχιστη απώλεια αίματος και βελτιώνει σημαντικά την σταθερότητα του ισχίου
- Μειώνεται ο χρόνος νοσηλείας
- Μικρές τομές και σχεδόν καθόλου ουλές
- Η επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες είναι άμεση
- Η αρθροσκόπηση ισχίου μειώνει τις πιθανότητες χωλότητας
Οι αντενδείξεις αρθροσκόπησης του ισχίου και η επιλογή άλλης μεθόδου γίνεται όταν η υπάρχει προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα ή οστεοπόρωση, αγκύλωση ισχίου κ.α.
Είδος αναισθησίας – Χρόνος νοσηλείας και αποκατάστασης
Ενδείκνυται περιοχική αναισθησία συν μέθη, για την επίτευξη μιας πλήρους μυοχάλασης. Για την επιτυχία της μετεγχειρητικής αναλγησίας πραγματοποιείται παρακέντηση του επισκληρίδιου χώρου και τοποθέτηση καθετήρα.
Ο ασθενής παίρνει εξιτήριο την ίδια μέρα από το νοσοκομείο και απαλλαγμένος πλέον από τον πόνο μπορεί να συνεχίσει την καθημερινότητά του. Οι αθλητικές δραστηριότητες ξεκινούν συνήθως μετά από 3 μήνες.